Rustig weekend in rustig Malawi

Mulibwanji,

(Spreekt uit als: moe-lie-bwan-zjie, betekent: hoe gaat het?, algemene begroeting). Wordt me regelmatig lachend gevraagd als ik een minibusje instap, maar omdat ik het antwoord op de vraag niet goed kan uitspreken, kan ik alleen de vraag herhalen tot grote hilariteit van de Malawianen in het busjes, die het absoluut niet als onbeleefd beschouwen om je aan te blijven staren en openlijk over je te praten. Ik kan jullie niet verstaan maar ik heb echt wel door dat jullie het over mij hebben - rare blanke in ons busje.

Het weekend.

Zondag ochtend waren de straten bijna verlaten. Malawi is een katholiek land, dus waarschijnlijk was iedereen naar de kerk, behalve de mannen van de fietstaxi’s die stonden meteen klaar om ons te vervoeren naar Crossroads waar het luxe hotel met zwembad is. Dit keer zagen we er echt uit als toeristen met onze zonnebrillen en teenslippertjes. Even was ik bang dat ik ze zou kunnen verliezen achterop de fiets, maar dat viel wel mee, want je hebt voetsteunen achterop, zit op een kussen en hebt handvaten om je vast te houden. Ik heb het wel met die mannen te doen. In de warme zon moesten ze ons vervoeren en ook nog heuvel op, maar zo verdienen ze wel wat. Onderweg worden ze nageroepen omdat ze een mzungu achterop hebben. We worden al nagekeken omdat we blank zijn, maar een blanken op een achterop een fiets is helemaal wat. Ze kunnen zich toch wel wat beters veroorloven? denken ze vast. Ik het begin vond ik het eng om achterop te zitten. De wegen in Malawi zijn bijzonder goed, maar de bermen zijn slecht en er zijn nergens voetpaden of trottoirs. Als je door de stad loopt moet je altijd uitkijken waar je loop, want je kunt zomaar in een diep gat vallen, ook moet je regelmatig over een sloot springen. Dat ze goed asfalt hebben is daarom bijzonder, maar het houdt wel plotseling op aan de zijkant en de fietser fietsen regelmatig asfalt op en af als er een auto aankomt. Maar als je eenmaal over de angst heen bent en de zweetlucht negeert, is het best lekker om achterop te zitten. Lekker makkelijk in ieder geval.

We hebben lekker lang aan het zwembad gelegen. Het was bloedheet. Ondanks dat heb ik niet veel gezwommen, want het water was ijskoud. Zwembad verwarming is toch iets te luxe. Ik geloof niet dat het überhaupt in ze op zal komen dat het nodig is om een zwembad te verwarmen.. Na het zwemmen besloten we allemaal thuis te douchen. Niet zo slim, want daarna was het water op. We waren zo blij dat al drie dagen de stroom niet was uitgevallen. Geen water is echter erger. Maar als het goed is zou het morgenochtend weer aangevuld moeten zijn.

Zaterdag heb ik een nog rustiger dagje gehad. De andere vrijwilligers zijn naar de markt geweest om souvenirs te kopen, terwijl ik in mijn bed ben blijven liggen omdat ik erg verkouden was. Waarschijnlijk komt het door het stof. Dat zorgde er op de eerste dag al voor dat ik de hele tijd moest niezen.  

Naast al het stof, die je ’s avonds van je lichaam af moet schrobben, en de zweetlucht ruik je regelmatig ook brandlucht. Laatst zag ik ook een redelijk groot vuur en ik maakte me zorgen dat de bomen en struiken eromheen vlam zouden vatten, maar daar was ik de enige in. Mensen verbranden hier allemaal hun afval, omdat er geen prullenbakken zijn en er ook geen afval wordt opgehaald. Als je langs de weg een mandarijntje aan het eten bent, die ze overigens ook verkopen langs de weg, kun je de schil gewoon laten vallen. Sterker nog, je hebt geen andere keus. Echt heel raar en tegen al mijn principes in. Ga ik een studie doen over het milieu en klimaatverandering, moet ik hier mijn afval op de grond gooien, zien hoe het afval zich ophoopt in de goten en bermen en hoe het vervolgens wordt verbrand. Daar word je wel een beetje wanhopig van..

Om nog even terug te komen op het ‘rustig Malawi’. Wist je dat Malawi helemaal geen oorlogsverleden heeft en daar zijn ze super trots op. En terecht, dat is ook erg bijzonder voor een Afrikaans land en daarnaast, dat kunnen we over Nederland niet zeggen.

Morgen weer een nieuwe dag op het project. Dit keer beginnen we iets later, dus ik hoef niet om zes uur op, zodat we langer kunnen blijven.