Eerste dagen in Malawi: leeg geldautomaat, geen stroom - even wennen dus.

Bobo! (Hey yo – stoere manier van ‘hallo’ zeggen, vaak tegen kinderen of mensen van je eigen leeftijd)

Zondag vroeg in de ochtend kwam ik eindelijk aan in Lilongwe.  Driekwartier later omdat mijn tweede vlucht absoluut geen haast had en de tijd had genomen voor de stop in Zambia. Mijn vlucht vanuit Amsterdam had ook al driekwartier vertraging, maar gelukkig had ik genoeg tijd om over te stappen in Kenia mede dankzij het kleine overzichtelijke vliegveld van Nairobi. Nog veel kleiner dan Nairobi is het vliegveld van Lilongwe in Malawi. Niet klein maar fijn, maar klein en primitief. Uit de bus die me ophaalde vanaf vliegtuig loop je zo de douane in en terwijl je staat te wachten op de stempel in je paspoort kun je alvast kijken op de enige lopende band of je koffer er al aan komt. Dat maakte het ook absoluut niet lastig om vervolgens de Doingoood coördinator van Malawi, Janneke, te vinden, die al een tijdje in de kou (het was drie uur ’s nachts en winter in Malawi) op mij stond te wachten.

Zondag heb ik een rustig dagje gehad omdat ik vooral moest bijslapen. Er was al een andere vrijwilliger in het Doingoood huis die zaterdag was aangekomen en ’s middags kwamen nog twee vrijwilligers aan. We zitten nu dus met vier vrijwilligers in het huis en dat is best wel gezellig. Het huis is groot en veel luxer dan ik had verwacht, hoewel het ook wel zijn mankementen heeft. 

De eerste nacht onder een klamboe slapen was wel even wennen. Het ziet er wel leuk uit – het lijkt een beetje op een hemelbed, maar het is best lastig om in te komen. Er zit een spleet in de klamboe bij het voeteinde, daar moet je naar binnen klimmen en zorgen dat je het weer goed achter je dicht maakt. Dit moet in het donker want je kunt niet je hand uit je bed steken om die uit te doen. Als je een zaklamp gebruikt moet die mee je bed in en ook de wekker (mijn telefoon) ligt in de klamboe, want anders kun je er niet bij. Dat was even uitvogelen in het begin. 

Vandaag hadden we citytour. Janneke kwam ons ’s ochtend ophalen en we vertrokken met de tuc tuc naar de stad. Ik verbaasde me over het grote winkelcentrum dat ze hebben en alsof dat nog niet verbazingwekkend genoeg was liet ze ons vervolgens de lokale markt zien, die nog veel groter was dan het totale winkelcentrum bij elkaar. Maar dat was nadat we geld gingen pinnen. De dichtstbijzijnde drie geldautomaten waren leeg, dus vertrokken we naar de volgende bank. Ook daar waren twee van de drie automaten leeg en voor de derde stond een rij. En wat denk je? Toen ik bijna aan de beurt was, was ook die leeg. Gelukkig hoefde we maar even te wachten voordat 1 automaat weer was gevuld. Meteen het maximale bedrag gepind: 40 000 kwacha, ruim 80 euro. Het grootste briefgeld is 1000 kwacha, ruim 2 euro. Kun je je voorstellen hoe groot het pak geld is dat ik kreeg.  En je moet je ook eens voorstellen hoe het is om al je boodschappen met 2 euro munten te moeten betalen en het eten in de  supermarkten in Malawi is ook best wel duur, omdat werkelijk alles geïmporteerd wordt. Dit kan niet per boot, of trein en komt allemaal per vrachtwagen.

Op de markt kun je wel goedkoper groente en fruit kopen. Hierover kun je ook onderhandelen, want iedereen daar op de markt wil iets aan je verkopen. Vooral ook omdat we met een groepje van vijf blanken (mzungus) over de markt liepen, kregen we enorm veel aandacht. Het was wel een leuke ervaring om gezien te hebben en ik denk dat ik er de komende weken nog wel eens vaker zal komen en hopelijk kan ik een keer foto’s maken, zodat ik het ook kan laten zien.

Vanavond konden we weer even uitrusten in het Doingoood huis en net toen we wat te eten wilde maken, viel de stroom uit. Kaarsen aan, mooie hoofdlampje op. Gelukkig hadden we in ongeveer een half uur weer stroom.

Morgen gaan we naar de projecten. Ik reis eerst met twee andere vrijwilligers mee naar hun project en daarna gaan we naar het mijne, waar ik ook samen met een andere vrijwilliger zit.

X Elien